Կալլասը շեշտը դրեց արդյունաբերող Հենրի Ֆորդի և արհմիության ղեկավար Ուոլթեր Ռոյթերի մասին անեկդոտով: Ֆորդը, ցույց տալով իր նոր տեղադրված ավտոմատ հավաքման գծերը, պարծենում էր, թե ինչ վիթխարի խթաններ կբերեն դրանք արտադրողականության և, հետևաբար, շահութաբերության համար:
«Այո», - պատասխանեց Ռոյթերը, «բայց ձեր ռոբոտները չեն գնի ձեր մեքենաները», նկատի ունենալով Ford-ի հայտնի նորաստեղծ քաղաքականությունը, որը երաշխավորում է, որ իր բոլոր աշխատակիցները կարող են մեքենա գնել շահավետ պայմաններով:
Այժմ ծերացող Եվրոպան պետք է սկսի պլանավորել, թե ինչպես արհեստական ինտելեկտը կփոխի մեր արդյունաբերական հասարակությունը և գտնի իր լուծումները չհարկվող, չսպառող մեքենաների առաջացման համար:
Արհեստական ինտելեկտի (AI) և ռոբոտաշինության հեղափոխության հետևանքները հատկապես անհանգստացնող են Եվրոպայի համար: Ռոբոտների երթի մասին բանավեճը մինչ այժմ կենտրոնացած է այն բանի վրա, թե արդյոք նրանք կկործանեն աշխատատեղերը և կսկսեն հսկայական երկարաժամկետ կառուցվածքային գործազրկության դարաշրջան: Բայց փոխարենը մենք պետք է անհանգստանանք հակառակ ազդեցության մասին:
Իհարկե, խափանումներ կլինեն, քանի որ մեքենաները ստանձնում են մեխանիկորեն սովորական առաջադրանքները և նույնիսկ ներխուժում են բարդ ծառայություններ, որոնք ներկայումս իրականացվում են հմուտ տեխնիկների կողմից: Ամենաանվտանգ աշխատատեղերը, հավանաբար, տատանվում են ինտելեկտուալ ստեղծագործականից մինչև ավելի խուճուճ, օրինակ՝ ջրմուղագործներ:
Բայց եթե շատ աշխատողներ չլինեն՝ խոցելի ռոբոտների համար, թե ոչ, նրանց թիվը չի բավականացնի: Ռոբոտաշինությունը կարող է փոխհատուցել բնակչության և աշխատուժի կտրուկ կրճատումները ԵՄ գրեթե բոլոր երկրներում, բայց ինչպես նկատեց Ուոլտեր Ռոյթերը, խելացի մեքենաները չեն սպառում և չեն վճարում հարկերը:
Եվրոպայի ժողովրդագրական տեսակետը լայնորեն անտեսվում է: Քաղաքականություն մշակողները հակված են ծերացումը և փոքրացումը վաղվա օրվա խնդիր դնել: Բայց դրանք շատ իրական սպառնալիքներ են, որոնք ահռելի արագությամբ առաջ են գնում մեզ վրա: Չնայած գործազրկությանը արդարացիորեն տրվող ուշադրությանը, հատկապես երիտասարդների շրջանում, Եվրոպան ունի աշխատուժի պակաս, որն արագորեն վատթարանում է:
ԵՄ աշխատունակ տարիքի բնակչությունը, ներառյալ Մեծ Բրիտանիան, ներկայումս կազմում է 240 միլիոն: Ներգաղթը, որքան էլ վիճահարույց է, չի համապատասխանում թոշակի անցնելու մակարդակին:
Եթե աշխատանք փնտրող միգրանտները շարունակեն ներկայանալ իրենց ներկայիս տեմպերով, ապա այս դարի կեսերին եվրոպական աշխատուժը կնվազի մինչև 207 միլիոն: Դա նշանակում է, որ թոշակառուների թոշակները վճարելու համար հարկվող եկամուտներով աշխատող չեն լինի: (Եվ յուրաքանչյուր թոշակառուի համար կլինի ընդամենը երկու աշխատող, ոչ թե այն չորսը, ինչ ներկայումս ունենք):
Դեռևս ոչ ոք չի կարող վստահորեն կանխատեսել ռոբոտների ազդեցությունը արդյունաբերական զարգացած հասարակությունների վրա: Թերևս նրանք կօգնեն հոգ տանել մեր տարեց բնակչության մասին, միևնույն ժամանակ մեզ ավելի հարստացնելով: Բայց դժվար է արծաթե ծածկույթ գտնել ամպի վրա, որը բաղկացած է չհարկվող, չսպառող մեքենաներից, ինչպես նաև ապագա ներգաղթյալների անկասելի ալիքներից, որոնք չունեն ռոբոտներին լրացնելու համար անհրաժեշտ հմտություններ:
Կառավարությունների ֆինանսների մեջ այն փոսը, որ ավելի քան 30 միլիոն հարկ վճարող աշխատողների կրճատումը ենթադրում է վտանգներ, որոնք կխաթարեն եվրոպացիների սիրելի սոցիալական բարեկեցության համակարգերը: Հավանաբար, ռոբոտների շահութաբերությունը կլրացնի բացը, բայց այս մեքենաները հասանելի կլինեն նաև ամբողջ աշխարհի մրցակիցներին: Եվ դա նաև դժվարացնում է նրանց ուղղակիորեն հարկելը:
Ավելի լավ կողմում, արհեստական ինտելեկտի հեղափոխությունը կարող է շահավետ դառնալ, եթե քաղաքականություն մշակողները արագ օգտվեն դրա հնարավորություններից: Էլեկտրոնային ուսուցումը կարող է սովորեցնել հմտություններ, որոնք կփոխեն զարգացող երկրների տնտեսությունները, հատկապես Աֆրիկայում:
Եվրոպայում, որտեղ խաղադրույքներն այնքան մեծ են, կրթության ոլորտում հեղափոխություն է անհրաժեշտ՝ ՏՏ ոլորտին տիրապետող նոր սերունդ ստեղծելու համար: Առաջին քայլն այն է, որ Եվրամիությունը կենտրոնանա մեր արդյունաբերական հասարակության այս մեծ փոփոխության վրա և սկսի դրա համար պլանավորել: